Donderdag 31-01

Om 7:00 uur werd ik gewekt door de wekker 🕰, want er staat iets leuks te gebeuren. Om 8:00 uur zou Daniël (de manager van het schooltje waar ik stage ga lopen) mij op komen halen voor een kennismakingsochtend op The Growing Tree School in Tabanan. Het regende een beetje, hierdoor werd het een Indonesisch kwartiertje later, 8:20 uur. Ik kocht naast ons verblijf bij een Alfa Mart (soort kiosk) een cakje als ontbijt en stapte daarna in bij Daniël in de auto richting Taban.

Het duurde best lang voor we er waren, iedereen reed wat voorzichtiger door de regen 💦☔️. Rond 9:15 uur arriveerden we bij het schooltje, een heel lief klein gekleurd gebouw met een zwembadje erbij. Ik werd voorgesteld aan de directeur van het schooltje en ontmoette mijn andere stagebegeleider, een hele lieve goed Engels sprekende vrouw. Zij leidde mij rond door het schooltje en ook daarbij maakte ik kennis met een aantal hele lieve juffen en andere medewerkers van de school. Maar waar ik natuurlijk vooral voor kwam waren de kinderen. Ze zwaaiden en lachten naar mij, echt super lief! Vervolgens liep ik na de rondleiding door de school langs alle 7 klassen en het office kantoortje, mee naar een andere ruimte. Daar bespraken we wat dingen; welke opdrachten ik moet uitvoeren, welke dagen ik wil komen werken, wat de tijden worden, wanneer ik wil starten en in welke klas ik wanneer zou zijn. Fijn, want nu weet ik een beetje meer over de komende 2 maanden. 3 dagen per week, van 8:30 uur tot 14:00 uur. Ik schreef mijn (Indonesische) mobiele nummer op, waarnaar die mevrouw de indeling van mijn stage zou sturen. Toen mocht ik tot 12:00 uur in de primeryclass kijken, de kinderen vonden het maar wat gezellig en zongen een liedje voor mij toe ik binnen kwam 🎼 en daarna kwamen alle 8 kindjes (in een leeftijd van 5,6 en 7) 1 voor 1 naar mij toe om mij een handje te geven. Daarbij maaktten ze een soort gebaar, door mijn hand kort tegen hun voorhoofd te tikken. Echt heel leuk! De kinderen droegen trouwens allemaal hele mooie traditionele kleding, dat schijnt op donderdag verplicht te zijn. Na deze fantastische eerste indruk van het schooltje, de juffen en de kinderen, reed ik met Daniël weer terug richting mijn verblijf in Kerobokan. 

Omdat het lunchtijd was, nam Daniël mij mee naar een lokaal eettentje waar we uitkijkend op de bijzonde mooie rijstvelden een ’Nasi Bedah’ aten. Super lekker! Tijdens de rit terug kreeg ik mij toch een bak met informatie te horen; over Bali, de tradities en Daniëls achtergrond. 

Toen ik weer terug was bij Sari Bunga (mijn verblijf huis), zaten Eline en Ilse op mij te wachten bij het zwembad voor hun kamer. Ze wilde natuurlijk meteen weten hoe het was, dus ik vertelde het. Daarna gingen we naar de Carefour supermarkt zo’n 20 minuten verderop. We wilden nog wat dingen hebben en het was gewoon grappig om eens te zien hoe het er hier nou uitziet in zo’n supermarkt. Nou dat was grappig, het was zó groot, niet normaal. Tijdens de weg naar het echte supermarkt deel waren al allemaal kraampjes met nasi, zoete aziatische broodjes en nog veel meer. Toen kwamen we echt in de supermarkt en keken we onze ogen uit naar alle spulletjes en etens dingen ze hadden. Van koelkasten tot ondergoed en van vis tot melk, ze hadden er alles. Ik kocht haarklipjes en muggen spray (hij rook lekker). 

Na de supermarkt door naar Jet Black Ginger, me-time. Nagels doen met bijna alle meiden, leuk! Ik doe dit nooit in Nederland, maar hier vind ik het wel grappig 💅🏻. Daarna hebben we ernaast heerlijke springrolls gegeten, de eigenaar wilde zelfs een foto van ons maken voor op hun Instagram account, super grappig! Toen weer terug richting Sari Bunga, via de Maybank waar we even gingen pinnen. 

Eenmaal thuis hebben we onszelf klaargemaakt  en reden we langs een leuke eetplek, een foodcourd met karaokebar. Ik nam gefrituurde visjes. Normaal ga ik eigenlijk nooit echt uit, af en toe een feestje, maar nu dacht ik joh waarom ook niet. Dus ondanks dat ik moe was gingen we met een Gocar (taxi) naar een andere accomodatie van YPI (de stageorganisatie). Daar zaten zo’n 12 andere studenten al aan het bier. Ook dat drink ik bijna nooit, maar toch nam ik er 1. Later die avond had ik even een moeilijk moment, moe en nieuwe mensen. Daarom was ik een klein beetje verdrietig, ik ging met Ilse en Yuul terug naar ons huis. Alles was mij een beetje te veel denk ik. In een slit second bedachten we thuis om Macdonalds te bestellen via de Gojak-app. Dit duurde erg lang... Rond 13:30 uur (wat echt mega laat is voor mijn doen) vond ik het wel mooi geweest en ging ik slapen 😴😴.