Zondag, maar geen rustdag!

Goodmorning,

weer zo lekker geslapen. Laatste nachtje hier in Ubud, stiekem toch wel weer zin om naar Sari Bunga te gaan. Ik heb mijn snel aangekleed en ben gaan ontbijten beneden. Ik nam dit keer weer de banaanpannenkoekjes, maar dit keer met een kopje thee. Na het ontbijt liep ik even langs de receptie om te vragen of ik mijn spulletjes daar kon zetten terwijl ik in de tussentijd naar de rijstvelden zou gaan? Dat kon. Door naar mijn kamer om mijn spulletjes bij elkaar te verzamelen, alles mee naar beneden te nemen en uit te checken. Ik leverde de sleutel in en liep naar het begin van de Home Stay om een Gojak te bestellen. 18.000 roepia zou het kosten voor een enkeltje naar de rijstvelden. Dit liep iets anders, want de Gojak belde mij om te vragen of ik een retourtje wilde voor 120.000? Dit vond ik een beetje te duur, ook omdat er op de Gojak app een ander (veel goedkoper) bedrag stond. Daarom cancelde ik de order en vroeg ik bij de receptie van de Home Stay wat de beste manier was om naar de rijstvelden te gaan? Een hele lieve mevrouw, ik denk de eigenaresse, vertelde mij dat in Ubud en de omgeving het heel erg toeristisch is en alle taxi's je meer willen laten betalen.  Ze bood mij eerst 300.000 roepia aan voor retour, ook dat vond ik te duur. Maar later werd het 400.000 roepia en brachten ze mij ook gelijk weer helemaal terug naar Sari Bunga, mijn Home Stay (thuis) in Kerobokan. Ik heb dat maar gedaan, dat wist ik in ieder geval dat het mensen waren die ik kon vertrouwen. 

Ik nam mijn spulletjes mee naar de auto en werd door een (niet goed Engels sprekende, maar wel grappige) zoon van de mevrouw naar de Tallaganan rijstvelden gebracht. Onderweg bij ieder straatje wat hij mistte of drempeltje die hij te hard nam, verontschuldigde hij zich. Echt grappig. Na ongeveer 20 minuten rijden kwamen we aan bij de rijstvelden, stapte ik uit en liep ik naar de ingang van de steile trap de rijstvelden in. Ik moest 10.000 roepia (0,30 euro) entree betalen en kon daarna genieten van het prachtige uitzicht. Het was net een ansichtkaart. Matt, een Australische man met een dikke camera zag mij rondlopen in mijn eentje met mijn telefoon en vroeg of ik een foto wilde van mijzelf. Hij vertelde dat hij een fotograaf is, dus was ik bij hem aan het goede adres voor een leuke foto van mij in de rijstvelden. Ik bedankte hem, liep nog 40 minuten door de prachtige rijstvelden te struinen, maakte wat foto's en genoot van de werkende mensen met van die Chinese punthoedjes. Gaaf om dit ook eens gezien te hebben. 

Ik liep daarna weer de steile trap terug omhoog en ging opzoek naar de jongen met de auto die mij hierheen had gebracht. Ik kon hem niet meteen vinden, maar hij herkende mij op een gegeven moment wel en kwam naar mij toe. Ik liep mee en stapte weer in de auto, op naar Kerobokan. Weer terug 'thuis' in Sari Bunga aangekomen, ik betaalde de chauffeur, pakte mijn spullen uit de achterbak en liep blij en erg moe naar binnen. De meeste meiden zaten lekker in tuin en er waren er een paar weg. Ilse naar Borneo met stage, Sherell naar Singapor om haar nieuwe visum aan te vragen. Ik pakte mijn spulletjes boven op mijn kamer uit en gingen even lekker douchen, genieten om mijn haar weer eens te wassen. Rachel nog even gezien, gezellig gekletst en toen had ik best trek en ging ik even naar Nook om wat te eten.  Spring rolls met een Orange Juice. Terug in Sari Bunga heb ik even heerlijk (met een doekje op mijn arm die trouwens geen korstjes meer heeft en goed geneest) in de zon gezeten.  Even later kwamen de meiden die op het strand waren weer terug en gingen we op de hoek bij Gapet Garden eten. Ik nam een Mi Goreng Seafood, lekker! 

Terug van het eten met alle buikjes vol, hebben we bij onze buren van de Alfa Mart wat lekkere snacks gehaald. We gingen namelijk op Yuul haar kamer met Eline haar laptop Temptation kijken. Heerlijk foute tv, chocola en thee erbij, gezelligheid en lol, meer heb je niet nodig! Gerda was zo brak van een feestje die ze gisteren had, echt zo erg om haar moeten lachen. 

Na 2 afleveringen vond ik het om half 12 wel tijd om te gaan slapen, aangezien ik morgen weer om 7:15 uur op moet voor stage. Welterusten!